جراحی پای پرانتزی چگونه انجام می شود؟

امروزه اکثر افراد در سنین 18 تا 40 سالگی به دلیل نگرانی ناشی از پرانتزی بودن پای خود به عمل جراحی روی آورده و به دنبال کسب اطلاعات لازم در این زمینه هستند.

باید گفت درافرادی که اقدام به جراحی استئوتومی جهت اصلاح پای پرانتزی خود می کنند ابتلا به آرتروز زانو در آنها در صورتی که زمینه ارثی داشته باشند 10 تا 15 سال به تاخیر می افتد و در غیر اینصورت جای نگرانی نیست.

از دیگر دلایل روی آوردن به این عمل بروز درد در قسمت داخلی زانو است که با هیچ روشی قابل درمان نیست و ممکن است فرد با کمترین فعالیتی که انجام می دهد دچار خستگی و درد شود.

عوارض احتمالی عمل جراحی پای پرانتزی

• بروز آسیب عصبی
• ایجاد عفونت استخوان
• ایجاد زخم های ناجور
• امکان استفاده کردن از گیره ها و قلاب های فلزی شکل درون پا
• شکستگی و صاف شدن یا حذف بخش هایی از استخوان های خاص هنگام عمل

جراحی استئتومی زانو برای درمان پای پرانتزی در بزرگسالان

 روش های جراحی پای پرانتزی

به عمل جراحی اصلاحی زانو استئوتومی گفته می شود و بسته به محل و روش برش استخوان تکنیک های متفاوتی برای انجام آن وجود دارد که پزشک جراح با توجه به وضعیت بیمار روش مناسب را اتخاذ می کند.

به معمول ترین نوع جراحی جهت اصلاح پای پرانتزی استئوتومی بالای درشت نی می گویند. به این صورت که دکتر جراح پس از برش پوست، استخوان را توسط وسایلی شبیه اسکنه در بخش های بالای آن به صورت کنترل شده می شکند و دو قسمت بالا و پایین را در امتداد مناسب قرار می دهد.

به صورتی که استخوان های ران و ساق در یک امتداد قرار گیرند و مدتی باید در همین وضعیت ثابت مانده تا جوش بخورند. به همین خاطر ممکن است دکتر جراح کل اندام تحتانی بیمار را از کف پا تا بالای ران گچ بگیرد.

در این حالت چون زانو مدتی بی حرکت بوده دچار محدودیت حرکتی می شود و پس از خارج کردن گچ زیر نظر فیزیوتراپ و انجام نرمش های خاص دامنه حرکتی زانو را به حالت اولیه برگردانده و باعث تقویت عضلات ران نیز بشود.

اما روشی دیگر برای انجام جراحی پای پرانتزی وجود دارد که امروزه بیشترمورد استفاده قرار دارد و به این صورت است که قطعات استخوان به وسیله پیچ و پلاک به هم متصل می شوند تا به راحتی جوش بخورند و پس از جراحی نیازی به گچ گیری نیز  نیست و فقط ممکن است پس از گذشت چند سال لازم باشد که پیچ و پلاک ها خارج شوند.