درمان دارویی بیمارهای ارتوپدی
درمان دارویی بیمارهای ارتوپدی
داروها، مانند مسکن‌ها و کورتیکواستروئیدها، نقش مهمی در کاهش درد و ناراحتی بیماران مبتلا به دردهای استخوانی و مفصلی دارند. این داروها در کنار ورزش کردن و فیزیوتراپی، می‌توانند به کاهش التهاب، پاراستزی و دردهای مفصلی و استخوانی کمک کنند. پزشکان ارتوپد، از درمان‌های دارویی برای مداوای بیماری‌های زیر کمک می‌گیرند:
- شکستگی استخوان‌ها
- پارگی رباط
- نوروپاتی
- استئوآرتریت یا دژنراسیون زانو، ستون فقرات یا لگن
- بیماری پاژه
- روماتیسم مفصلی
- پوکی استخوان
از داروهایی که به‌طور شایع، برای درمان بیماری‌ها ارتوپدی و کاهش درد ناشی از آن‌ها تجویز می‌شوند، می‌توان موارد زیر را نام برد:
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی یا NSAIDs
این دسته از داروها، یکی از پرمصرف‌ترین گروه‌های دارویی هستند که نه‌تنها در درمان بیماری‌های ارتوپدی، بلکه در درمان طیف بسیاری وسیعی از بیماری‌ها کاربرد دارند. ممکن است، تنها درمانی که برای درد خفیف تا متوسط استخوانی یا مفصلی نیاز داشته باشید، یک دوره کوتاه مصرف NSAID ها باشد. ایبوپروفن، ناپروکسن و دیکلوفناک، از NSAID های پرمصرف هستند. علاوه بر فرم خوراکی، این داروها دارای فرم موضعی به شکل کرم، ژل و محلول نیز هستند.
استامینوفن
می‌توان از استامینوفن، برای کنترل و کاهش درد مفاصل و استخوان‌ها کمک گرفت. بااینکه برخلاف NSAID ها، استامینوفن خاصیت ضدالتهابی ندارد، اما به علت عوارض کمتر در برخی موقعیت‌ها ترجیح داده می‌شود.
داروهای ضدافسردگی
احساس ناراحتی، روحیه پایین و افسردگی، از عوارضی هستند که ممکن است به دنبال بیماری‌ها و دردهای مزمن، بیمار را درگیر خود کنند. داروهای ضدافسردگی برای کاهش این مشکلات و همچنین کمک به تسکین درد، تجویز می‌شوند.
داروهای ضد صرع
خط اول درمان دردهای ناشی از درگیری اعصاب، داروهای ضد صرع مانند گاباپنتین و پرگابالین هستند. برای کاهش عوارض جانبی، توصیه می‌شود تا درمان با دوز پایین آغازشده و به‌تدریج تا رسیدن به دوز درمانی، به دوز دارو افزوده شود.
کورتیکواستروئیدها
این داروها به شکل خوراکی، تزریق عضلانی یا تزریق مستقیم به مفصل، در دسترس هستند. کوریتکواستروئیدهای خوراکی، معمولاً برای یک دوره کوتاه یک تا دوهفته‌ای تجویز می‌شوند، زیرا استفاده طولانی‌مدت از آن‌ها می‌تواند باعث عوارض جانبی جدی شود. تزریق مستقیم کورتیکواستروئیدها به مفصل می‌تواند دردهای مفصلی و استخوانی را تا ۶ ماه ساکت کند، اما ممکن است تمام بیماران، به تزریق موضعی استروئیدها، پاسخ مناسبی نشان ندهند. پردنیزولون، متیل پردنیزولون و دگزامتازون، مثال‌هایی از داروهای کورتیکواستروئیدی هستند.
شکل‌کننده‌های عضلانی
شل‌کننده‌های عضلانی در درمان اسپاسم دردناک عضلات تجویز می‌شوند. تیزانیدین و باکلوفن، از این دسته داروها هستند.
داروهای مؤثر در درمان پوکی استخوان
استئوپروز یا پوکی استخوان، به معنای کاهش استقامت و ضخامت استخوان‌ها و حساسیت بالاتر آن‌ها، نسبت به ضربه و شکستگی است. داروهایی مانند ایباندرونات و آلندرونات، برای درمان پوکی استخوان تجویز می‌شوند.